ZMIANA CWICZEŃ I NARZĘDZI.

Postać ludzka jest dziecku małemu, jak już kilkakrotnie wspominaliśmy, z doświadczenia najlepiej znana. Wyraża ją ono z pominięciem wielu cech indywidualnych. Później wykonuje równolegle z postacią ludzką krajobrazy, wnętrza i martwe natury.

Ćwiczenia te mogą być wykonywane w rozmaitych technikach i to wzbogaca pracę, czyni ją bardziej interesującą. Stajemy wobec nowych problemów technicznych przy tych samych ćwiczeniach i tematach.

Nie powinniśmy zatem ograniczać się pod tym względem, przeciwnie, należy stale zmieniać narzędzia i techniki, gatunki papieru, ich rozmiary itp., gdyż to zapobiega przyzwyczajaniu się do jednego sposobu pracy i zabezpiecza przed rutyną.

Jeżeli nawet te same lub podobne tematy i ćwiczenia realizujemy w nowej technice, napotykamy nowe trudności i zagadnienia, a to pobudza twórczą inwencję dziecka. Oczywiście czas przeznaczony na jedną technikę w obrębie danego ćwiczenia musi być przez nauczyciela określony, i to tak, aby dziecko mogło dane zagadnienie poznać i wniknąć w subtelności techniczne, a nie uległo znużeniu lub przyzwyczajeniu, które zawsze prowadzi do mechanizacji i schematyzacji.