KOMPOZYCJA.

W zakresie kompozycji nie ma w ogóle żadnych ustalonych zasad i dlatego trzeba dziecku pod tym względem pozostawić pełną swobodę. Tu się nic z góry nie da przewidzieć ani zaplanować. Polegamy więc na pomysłowości i wyczuciu dziecka. Dziecko nie krępowane żadnymi przepisami rozplanuje swą kompozycję i zrównoważy wagę akcentów na całej kartce. Wypełniając kartkę w sposób bezpośredni i bez z góry przyjętych założeń, zakomponuje ją dobrze, właśnie bez naszej pomocy.

U jednych dzieci zaznaczy się w tym wypadku wyraźna tendencja do realistycznego obrazowania, u innych zauważymy skłonności dekoracyjne i dobre wyczucie rytmu. U jednych będzie kompozycja ułożona z delikatnych różnic, u innych z gwałtownych kontrastów. Raz będziemy mieli do czynienia z bystrą obserwacją rzeczywistości, innym znów razem z poetycką fantazją.

Tego rodzaju indywidualne różnice powinny być przez nauczyciela respektowane, a nawet wyraźnie pielęgnowane. W ten sposób zespół, tworząc wspólnie, będzie stwarzał rozmaite odmiany kompozycyjnych rozwiązań, różnorodność i bogactwo pojmowania życia.